Sanatçı evrensel dengeyi arama estetiğini kurgular ve bunu ‘kırılganlık’, ‘değişim’ ve ‘var oluş’ üzerinden yaparken; bireyselin ötesinde, toplumsal ve var oluşsal kaygıları da ne kadar önemsediğini gösterir. Daha önceki konsepti olan ‘üç kırılgan’ olgu, nasıl doğanın hem yaşamsal gerçeklik ve hem de imge olarak nasıl yok olabileceğini, giderek, çürüyüp, dağılabileceğini anlatıyor; bunu da üslup bütünlüğü içinde, kendi estetiğini kurma açılımı olarak ortaya koyuyorduysa; bu son sergisinde de; doğasal açılımı, yüksek ayar bir soyut imgeleme kadar taşıyarak; yine karşıtlık üzerinden kurgulanan bir lirizme ulaştırıyor.

Ümit Gezgin Sanat Eleştirmeni