Sanatçı evrensel dengeyi arama estetiğini kurgular ve bunu ‘kırılganlık’, ‘değişim’ ve ‘var oluş’ üzerinden yaparken; bireyselin ötesinde, toplumsal ve var oluşsal kaygıları da ne kadar önemsediğini gösterir.

Teksin Özgüz’ün resimlerinde sürdüregeldiği doğasal gerçeklik ve doğanın dejenere edilerek bozulması teması, tuvalde yer alan doğa ve perspektif gerçeklikle yer alan peyzaj olgusu..

‘Üç Kırılgan’ konseptli çalışmalarına soyutçu anlamda birer ‘peyzaj’ gözüyle bakılabilir ama bunlar tam anlamıyla manzara resmi oluşturmak amacı gütmez hiç kuşkusuz…

Tehlike anında yangın alarmını vermek için, düğmeler vardır duvarlarda… Hani, basmadan önce camı kırmamız gereken! Teksin Özgüz’ün resimleri arasında gezerken hep o duyguyu yaşadım.

Teksin Özgüz’ün peyzajlarında renkler parlak, açık ve Akdeniz’e özgü. Resimler, ülkesinin eşsiz ışığı ile; Homer’in güneşi ve aynı zamanda dünyada başka hiçbir kıtada görülmeyen gökyüzü ve yeryüzünün birbirine en yakın geldiği eşsiz bölgenin büyüsü ile dolu.

Teksin Özgüz’ün resimlerinde gördüğüm özgünlük, resimlerinin dilinden doğuyor. Özgüz, resmin dilini, bu dilin resimsel elemanlarının oluşturduğu ifadeyi çok iyi kullanıyor.

Özgüz’ün özgün üslubu içinde kullandığı farklı malzemelerle doğanın sunuluşu kendi alışıldık görüntüsü dışına çıkıyor. Kimi zaman kestiği ya da yırttığı tuval bezi üzerine şeffaf bir malzeme ile müdahalede bulunduğu görülüyor.